..::Nú þurfti að taka aðeins á ::..
Í dag var dagurinn kominn, dagurinn sem ég ætla að labba upp að Nykurtjörn.
Ég fékk Einar Má Kalla og Jóa til að skottast þetta með mér, við tíndum saman eitthvað nesti í bakpokana gerðum tvær gamlar veiðistangir klárar og keyrðum svo fram að Steindyrum, þaðan var lagt í brekkurnar. Ég er ekki viss um að maður hefði verið svona æstur í þessa ferð ef maður hefði vitað hvað þetta var langt og bratt, en fyrst við vorum komnir af stað þá var ekki um það að ræða að stoppa.
Það tók okkur tvo og hálfan tíma að hjakka upp að vatninu, þá fekk maður laun erfiðisins, veðrið var dásamlegt og umgjörð þessarar litlu tjarnar var hreint frábær.
Ég græjaði stöngina kastaði og faaaasst, ekki byrjaði það berlega, spúnninn fastur og þar varð hann eftir, en það má ekki bogna eða brotna svo að við hnýttum annan spún á og héldum áfram, þetta gekk svona la la en ósköp voru þeir litlir fiskarnir sem þarna voru.
Við eyddum dágóðum tíma við vatnið, borðuðum nestið og renndum fyrir lonturnar.
Um fimmleitið lögðum við af stað niður, nú fórum við aðra leið, ekki vorum við búnir að ganga lengi þegar við komum að annarri tjörn, hún var minni en full af lontum.
Við renndum en það vildi engin titturinn vildi fórna lífi sínu fyrir okkur svo að við héldum áfram niður. Nú vorum við það ofarlega að við þurftum að fara niður ansi bratta brekku, þar fengu strákarnir útrás og rúlluðu öllum lausum steinum sem þeir fundu niður skriðuna, svinga þessum eða hinum steininum niður eins og þeir orðuðu það.
Klukkan var orðin sjö þegar við loksins komum niður í bíl aftur ansi lukkulegir með daginn. Það var ansi gott að koma heim í mat og gúffa í sig enda var maður orðin ansi svangur eftir allt labbið....................
Ég tók myndavélina með og smellti af nokkrum myndum á leiðinni, hér eru þær!.
That´s it for to day....
Í dag var dagurinn kominn, dagurinn sem ég ætla að labba upp að Nykurtjörn.
Ég fékk Einar Má Kalla og Jóa til að skottast þetta með mér, við tíndum saman eitthvað nesti í bakpokana gerðum tvær gamlar veiðistangir klárar og keyrðum svo fram að Steindyrum, þaðan var lagt í brekkurnar. Ég er ekki viss um að maður hefði verið svona æstur í þessa ferð ef maður hefði vitað hvað þetta var langt og bratt, en fyrst við vorum komnir af stað þá var ekki um það að ræða að stoppa.
Það tók okkur tvo og hálfan tíma að hjakka upp að vatninu, þá fekk maður laun erfiðisins, veðrið var dásamlegt og umgjörð þessarar litlu tjarnar var hreint frábær.
Ég græjaði stöngina kastaði og faaaasst, ekki byrjaði það berlega, spúnninn fastur og þar varð hann eftir, en það má ekki bogna eða brotna svo að við hnýttum annan spún á og héldum áfram, þetta gekk svona la la en ósköp voru þeir litlir fiskarnir sem þarna voru.
Við eyddum dágóðum tíma við vatnið, borðuðum nestið og renndum fyrir lonturnar.
Um fimmleitið lögðum við af stað niður, nú fórum við aðra leið, ekki vorum við búnir að ganga lengi þegar við komum að annarri tjörn, hún var minni en full af lontum.
Við renndum en það vildi engin titturinn vildi fórna lífi sínu fyrir okkur svo að við héldum áfram niður. Nú vorum við það ofarlega að við þurftum að fara niður ansi bratta brekku, þar fengu strákarnir útrás og rúlluðu öllum lausum steinum sem þeir fundu niður skriðuna, svinga þessum eða hinum steininum niður eins og þeir orðuðu það.
Klukkan var orðin sjö þegar við loksins komum niður í bíl aftur ansi lukkulegir með daginn. Það var ansi gott að koma heim í mat og gúffa í sig enda var maður orðin ansi svangur eftir allt labbið....................
Ég tók myndavélina með og smellti af nokkrum myndum á leiðinni, hér eru þær!.
That´s it for to day....
Ummæli