..::Maybe to morrow::..
Það gengur rólega að mixa dæludrusluna í gangfært ástand, samt er vélagengið hérna með vonið fullt af brjóstum og segir alltaf þegar spurt er um þetta eilífðarverkefni “maybe to morrow” samt held ég nú að to morrow sé að renna upp og hef fulla trú á að þetta fari af stað í dag.
Annars er ekki mikið að frétta héðan, þetta druslast sinn vanagang hjá okkur, þá er ekki ástæða til þess að kvarta :).
Mynd dagsins er af rafurmagnsgilsaspili sem sett var upp í síðasta slipp, nú er þetta apperat orðið enn merkilegra en áður var.
Bið svo þann sem öllu ræður og stjórnar að leiðbeina ykkur um vandrataða villustíga lífsins ;).
Það gengur rólega að mixa dæludrusluna í gangfært ástand, samt er vélagengið hérna með vonið fullt af brjóstum og segir alltaf þegar spurt er um þetta eilífðarverkefni “maybe to morrow” samt held ég nú að to morrow sé að renna upp og hef fulla trú á að þetta fari af stað í dag.Annars er ekki mikið að frétta héðan, þetta druslast sinn vanagang hjá okkur, þá er ekki ástæða til þess að kvarta :).
Mynd dagsins er af rafurmagnsgilsaspili sem sett var upp í síðasta slipp, nú er þetta apperat orðið enn merkilegra en áður var.
Bið svo þann sem öllu ræður og stjórnar að leiðbeina ykkur um vandrataða villustíga lífsins ;).
Ummæli
Í menntaskólanum í bænum var eldri kennari sem byrjaði allar kennslustundir á því að segja brandara.
Þeir voru flestir í grófari kantinum og stúlkunum mislíkaði þetta.
Eitt Sinn ákváðu stúlkurnar í einum bekknum að ganga út og kæra kennarann næst þegar hann segði grófan brandara.
Kennarinn hafði ávæning af þessu og næst þegar hann mætti í kennslustund sagði hann um leið og hann gekk inn í kennslustofuna:“Góðan daginn, hafið þið heyrt að það er alvarlegur skortur á vændiskonum í Færeyjum?”
Stúlkurnar stóðu allar upp og byrjuðu að ganga út.
Bíðið rólegar stelpur, sagði kennarinn, það er ekkert flug til Færeyja fyrr en á morgun!!!!
thessa páska knús og kossar Mamma og Pabbi
“Tvær vinkonur fóru saman út á djammið og fóru heldur óvarlega í kokteilana á Thorvaldsen.
Pissfullar og flissandi á leiðinni heim í vesturbæinn þurftu þær báðar að pissa og ákváðu að klifra inn í kirkjugarð og skvetta úr henni þar á bakvið einn legsteininn.
Sú fyrsta var ekki með neitt til að þurrka sér á svo hún fór úr naríunum, þurrkaði sér og henti þeim svo. Vinkona hennar var í spari undirfatagallanum og tímdi ekki að þurrka sér á djásninu og var það heppin að það var borði á kransi einum sem hún náði sér í og þurrkaði sér með.
Næsta dag hittast mennirnir þeirra í boltanum og annar segir: Þær eru rosalegar þessar kjéddlingar okkar. Anna kom heim í gær nærbuxnalaus - þetta verður að hætta.
Þá sagði hinn: Það ER nú ekkert. Ragnheiður kom heim með samúðarkort á milli rasskinnanna sem á stóð “Frá öllum í Sorpu - við munum aldrei gleyma þér”.