Þar sem að langþráð kuldakast var komið þá setti ég hjólið í gang um þrjúleitið og brunaði til fjalla á nýju nagladekkjunum, færið var þvílíkt gott og fór maður nánast það sem maður þorði á hjarninu, ekki spillti fyrir gamninu hvað dekkin virtust grípa vel, ég byrjaði á því að fara beint upp fjallið og nánast upp á topp á bæjarfjallinu, en svo brunaði ég inn allan Böggvisstaðadalinn að sunnanverðu, sjálfsagt hefði ég getað farið mun lengra en þar sem ég var einn þá snéri ég við og tók stefnuna á Hrísatjörnina, hún var gaddfreðin og rennislétt eins og hið besta skautasvell, þarna spændi ég nokkra hringi.
Það er alveg dúndrandi fínt að vera komin með hita í handföngin á hjólinu þegar útreiðar í frosti eru stundaðar, maður getur verið með þunna vettlinga og er samt heitt á höndunum ;). Þegar ég var búin að spæna og spóla á tjörninni dágóða stund renndi ég svo aftur í fjallið og byrjaði á að fara nánast beint upp eftir hjarninu, alveg þangað til ég var komin langt upp fyrir efri skíðalyftuna, svo þvældist ég aðeins um þarna en fór svo aftur niður og yfir ána. Nú var dalurinn skannaður norðanmegin og var ekki minna gaman þar, þó varð maður að vera með varan á sér út af lækjarsprænum sem sumstaðar voru næstum búnar að bræða sig upp úr snjónum. Klukkan var orðin ½ 6 þegar ég loksins kom svo heim sæll og glaður með velheppnaða útrás á hjarninu.
Verst að maður skyldi ekki hafa einhvern til að hjóla með því það er oftast meira fjör að vera fleiri á ferðinni.

Já þá er þetta komið í dag.
Megi Guðs englar vaka yfir ykkur............................